Paulińska pielgrzymka kulturowym dziedzictwem

Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę znalazła się na tworzonej przez ministerstwo kultury liście najcenniejszych niematerialnych polskich tradycji.

23 kwietnia MKiDN poinformowało o wpisaniu na tworzoną od 2013 r. listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego pięciu polskich tradycji. Obok Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej na Jasną Górę znalazły się na niej także pokłony feretronów podczas pielgrzymek na Kalwarię Wejherowską, oklejanka kurpiowska z Puszczy Białej, tradycja wykonywania palm wielkanocnych Kurpiów Puszczy Zielonej oraz zabawkarstwo drewniane ośrodka Łączna-Ostojów. Wpisem do Krajowego rejestru dobrych praktyk w ochronie niematerialnego dziedzictwa kulturowego został uhonorowany z kolei konkurs „Palma Kurpiowska” w Łysych.

"Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę - to tradycja pieszego pielgrzymowania z Warszawy na Jasną Górę, która sięga XVIII wieku. Pielgrzymowanie rozpowszechniło się w trudnych czasach stopniowej utraty niepodległości Rzeczypospolitej w XVIII wieku, a w okresie zaborów stało się symbolem wierności i wdzięczności wobec Matki Bożej Częstochowskiej" - napisano w uzasadnieniu.

Za około 100 dni Warszawska Pielgrzymka Piesza wyruszy na Jasną Górę po raz 313. Jej hasłem jest prośba Jezusa do Ojca, wypowiedziana tuż przed męką: "Uświęć ich w prawdzie”. Wniosek o wpisanie pielgrzymki na listę niematerialnego dziedzictwa został sformułowany podczas 312. WPP.

- Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę od ponad trzech wieków wpisując się w historię chrześcijaństwa na ziemiach polskich, stała się duchowym dziedzictwem wielu pokoleń naszych rodaków. Pragnęliśmy w ten sposób spłacić dług tym, którzy przed nami pokonywali pątniczy szlak ku Jasnogórskiemu Sanktuarium Królowej Polski, myśląc jednocześnie o przyszłości tego fenomenu religijno-społeczno-kulturowego - uzasadnia o. Krzysztof Wendlik OSPPE, przeor klasztoru i kierownik Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej na Jasną Górę.

Początki pieszego pielgrzymowania z Warszawy na Jasną Górę sięgają roku 1656. Na jego ożywienie wpłynęło sprowadzenie do stolicy paulinów w roku 1662. Ówczesny przeor warszawski, ojciec Innocenty Pokorski, był protektorem Bractwa Pięciu Ran Pana Jezusa, ustanowionego przy kościele Świętego Ducha. To właśnie ono stoi za organizacją pieszej pielgrzymki z Warszawy na Jasną Górę w roku 1711 jako dziękczynienie za ocalenie od zarazy. Wraz z przybyciem na Jasną Górę i pozostawieniem w sanktuarium wotywnej tablicy, członkowie bractwa złożyli w imieniu mieszkańców Warszawy zobowiązanie do corocznego pieszego pielgrzymowania, jako formy pokuty i dziękczynienia za oddalenie zarazy, która pochłonąć miała 30 tys. ofiar.

W sierpniu ze stolicy, obok pielgrzymki paulińskiej, wyruszają dziś także inne: Archidiecezjalna Pielgrzymka Akademicka, Praska Pielgrzymka Piesza Pomocników Matki Kościoła, Piesza Pielgrzymka Niepełnosprawnych, a także odrębna Pielgrzymka na Rolkach.